Dag 17

26 juni 2019

Dag 17.
Yosemite Pines naar Anthony Chabot Campground

Link: https://goo.gl/maps/oPvo9AZA96z58ZtT7

Hoogste dagtemperatuur : 20 graden
Gereden kilometers : 223 km
Totaal kms : 2636 km
________________________________________

Goedenavond, vanaf Anthony Chabot Campground.

Vanmorgen met gezonde spanning vertrokken vanuit Yosemite National Park voor de drukke dag die voor vandaag was gepland. Jammer dat we dit werkelijk prachtige natuurgebied gaan verlaten maar ook nieuwsgierig wat deze dag gaat brengen, stappen we om 8 uur in de ochtend de camper in. Yosimite Pines RV Resort ligt op een hoogte van ong. 1500 meter en is het is hier vandaan alleen maar afdalen over kronkelige bergwegen naar het vlakke laagland wat ons uiteindelijk naar San Francisco zal brengen. Onze eerste stop is “Stockton” waar er weer eens getankt moet worden, want de bergwegen zorgen ervoor dat we een soort van draaikolk in de tank hebben. De gallons stromen zomaar weg.
Aan de overkant van ons geplande bakkie leut voor vandaag, deze keer bij McDonalds ligt het ARCO tankstation. Dit is een groot tankstation waar ook een LPG vulplaats is en omdat de meter aangeeft dat onze tank bijna leeg is ook maar gelijk LPG getankt. Om LPG te tanken moet er een medewerker mee naar buiten die de LPG slang moet ontgrendelen en vervolgens de tank voor je vult. Ondertussen waren de dames naar het toilet gegaan en kwamen met drie grote bekers koffie weer terug naar de camper, dus McDonalds werd overgeslagen. De koffie was loei heet dus die ging in de bekerhouders en wij op weg naar “Castro Valley” een voorstadje van San Francisco. In Nederland had ik al gezien dat SF een heel camper onvriendelijke stad is, want je mag nergens parkeren met zo’n groot gevaarte. Ik had op google maps een parkeerplek gezien van de “Redwood Chapel” die op Weekly days als openbare parking mocht worden gebruikt. Daar de camper neergezet en de bus gepakt naar het “BART” metro station, hier de metro genomen die ons in 35 minuten op “Embarcadero station” onder “Market St.” (de PC Hooftstraat van SF) afzette. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.
Gisteravond hadden we toen we nog goede wifi hadden nog even snel 3 dagkaarten voor het openbaarvervoer geregeld dus San Francisco kon verkent gaan worden, maar die konden pas de volgende dag geactiveerd worden anders waren ze al verlopen voordat we er waren.

13:00 uur en al een halve dag achter de rug, hadden we best trek, de even verderop zat een “Subway”.
Deze tijd in een grote stad betekend ook dat al het kantoorpersoneel gaat eten, dus in een vette rij voor een paar ruim belegde ciabatta broodjes met kip en pesto en Marja koos een “veggie meal”. Alle 3 een flesje drank en na een half uurtje stonden we weer buiten bij de halte van de “F-line”.
Hij kwam er al aan dus snel de daytickets tevoorschijn halen op de telefoon om aan de chauffeur te tonen.
Ja Ja, geen internet verbinding, dus geen dagkaarten. Jezus, wat nou? Snel denken, er zit een Starbucks op de hoek daar is wifi, dus ik snel daar heen gelopen, verbinding met wifi gemaakt, kaarten geactiveerd en toen een screenshot van de kaarten gemaakt want dan had je verder geen verbinding meet nodig.
Inmiddels waren er al een aantal F-lines voorbij gegaan, toen ik weer terug kwam bij J en M, maar met resultaat, dus iedereen weer happy. Wij de volgende F-line tram in, op weg naar de halte “Wharfes”. Het zou ong. 3 a 4 haltes moeten zijn, maar na 6 haltes nog geen Wharfes, dus maar even aan de trambestuurder gevraagd. Ja hoor, verkeerde kant uit. Wij eruit en aan de andere kant van de weg weer in gestapt, en nu wel naar de Wharfes. Hier is naast de ferry en wat havenbedrijven ook “Pier 39”, een uitgebouwde pier die de haven van SF in loopt en waar zich een heleboel restaurantjes, souvenirwinkels en vooral heel veel mensen bevinden, maar super gezellig om overheen te lopen. Vanaf hier zie je ook “Alcatraz” liggen, het beruchte gevangeniseiland van deze stad. Al even indrukwekkend is de rij mensen, die staan te wachten tot dat ze er met de boot naar toe worden gebracht, voor een bezichtiging
Wij nemen bus 28 (lekker makkelijk zo’n dagkaart) die ons naar de Bridge moet brengen., en na een ritje door de stad kwamen we aan op de parking die onder de brug ligt. Je ziet de brug van San Francisco heel vaak op TV, maar als je er echt naast staat, geeft het wel heel apart gevoel. Hier uiteraard de nodige foto’s vanaf allerlei standpunten genomen.
Na een goed half uur vervolgden wij onze weg, weer met bus 28, naar de Italiaanse buurt van SF. Omdat het ons geen goed idee leek qua financiën, om op de PC Hooft te gaan eten, besloten we hier omdat het inmiddels bijna zes uur was uit te stappen en in een pizzeria iets te gaan eten. Neergestreken in “Pizza Fantastico” bleek dat de PC Hooft misschien nog wel goedkoper was geweest.
Na een kwalitatief goede maaltijd gingen we we ruim 100 dollar armer weer op weg naar station “Embarcadero” om de metro weer te nemen naar Castro Valley en kwamen we met het laatste ritje met de bus weer bij de camper aan.
Inmiddels donker (kwart over negen) reden we na een spannende bergrit, de Campground op.
Omdat het werkelijk aarde donker was waren we de aflag naar plek 12 helemaal voorbij gereden en stonden we op een smal pad te overleggen waar we zaten op deze campground. Even later reed de ranger met zijn auto ons voorbij, wenkend dat we hem moesten volgen. Na een aantal scherpe bochten die maar net gingen, bracht hij ons op onze plek. Hij wuifde even en was weer in het donker verdwenen.
Na het aankoppelen van ons huis op water en elektra, zaten we bij 10 uur aan een welverdiende borrel in de vorm van 2 ijsthee en een soda.
Moe en vol van alle herinneringen die we hebben gemaakt, zakken we deze avond in een diepe slaap.

Dit was het weer, morgen weer een dag.

Met nog 3 campgrounds te gaan en morgen een luie dag, groeten we jullie vanuit een nu fris San Francisco.

Piet.