Dag 23

2-3 juli 2019

Dag 23/24.
Las Vegas via San Francisco naar Amsterdam

Link: geen

Hoogste dagtemperatuur : 28 graden
Gereden kilometers Camper : 0 km
Totaal kilometers : 3899 km
________________________________________

Goedenavond,

Vanmorgen 2 juli 2019, gaat de wekker op de mobiel om 6:45 uur. De badkamer in het MGM Grand is lekker luxe dus we starten de dag fris en fruitig.
Om 11:35 vertrekt het vliegtuig vanuit Las Vegas die ons naar San Francisco gaat brengen. We moeten 2 uur daarvoor zeker op het vliegveld zijn om alle dingen te regelen die bij de verplaatsing van ons drieën behoren. Dus om 7:45 uur sta in de rij om uit te checken, weliswaar een korte, maar zo vroeg toch al een rij want met bijna 6000 kamers is er altijd wel iemand die uitcheckt. Dat gaat rap en even later staan we op de plek waar de taxi’s in de rij staan om op afroep gasten te mogen vervoeren. Met een klein kwartier worden we afgezet bij de 3, speciaal voor UNITED reizigers, toegangsdeuren van het McCarran Internatinal Airport. We worden al aardig bedreven in deze zaken en daardoor zijn we in snel tempo onze koffers voor de ruimbagage kwijt en hebben we onze handen vrij voor de aangename dingen, nl een bezoek aan Starbuck’s voor een lekker bakkie leut. De dames in de rij terwijl ik alvast een bankstel bezet hou. Deze keer wilde ik graag een espresso, op de vraag “een enkele of een dubbele” koos ik de dubbele. Toen ik echter mijn espresso kreeg, dacht ik dat ze een grapje maakten om mij een lege beker te geven. Na het deksel te hebben verwijderd kon ik op de bodem echter een slokje koffie ontdekken en ik vroeg aan de dames of ze wel een dubbele besteld hadden? Marja nog nagevraagd of dat slokje werkelijk een dubbele was, en dat werd bevestigd. Daardoor was mijn koffiemoment wel van heel korte duur want met één slok was het kostbare bruine goud verdwenen. Na zo’n 45 minuten in het bankstel, kreeg Jeanette het ineens op haar heupen en wilde richting Gate D54. Achteraf maar goed want we moesten eerst nog met de luchthaven metro mee om bij de D-Gates te komen en toen ook nog bijna de achterste Gate te hebben met gevolg een pest eind lopen. In 1 uur en 46 minuten werden we naar San Francisco gebracht in een oude Boeing A320, die de vervanger was van de normaal op deze route gebruikte 747-Max. In het vliegtuig hadden Marja en Jeanette sjans met een steward en werden tot grote schik van die twee door hem in de watten gelegd met allerlei spullen uit het eerste klasse gedeelte. Wat een bofkonten.

In San Francisco was er niet veel verschil, we kwamen aan op Gate 63 en vertrokken op Gate 92 dus we dachten een stukje verderop weer in kunnen stappen dus eerst even een broodje en dan verder.
Ook hier viel dat stukje verderop flink tegen, want Gate 92 was niet op “Domestic” (binnenlandse vluchten), maar bleek op het deel van het vliegveld voor internationale vluchten te liggen. Gevolg ook hier een fikse wandeling (waar de vierdaagse bij in de kinderschoen staat) met wat roltrappen omhoog en dan weer omlaag om met het zweet in de knieholtes uiteindelijk op Gate 92 aan te komen.
Een poosje later mochten we aan board van de 787-9 dreamliner stappen om de laatste 9 uur en vijftig minuten door te brengen op weg naar Schiphol. Althans dat dachten we, exact op tijd om 14:55 uur verliet het toestel de slurf en reed richting start baan, om op weg daar naar toe in een vliegtuig file terecht te komen. Vanwege de harde wind had men besloten om slechts 1 baan te gebruiken voor opstijgende en dalende vliegtuigen. Voor ons een rij van 12 andere kisten die de lucht in moesten.
Tussen iedere opstijging zaten 2 of 3 binnenkomende toestellen waar eerst weer op gewacht moest worden. Dan pas toestemming om de baan op te rijden en te starten, en dat 12x achtereen. Dus bijna een uur later vertrek. Bij aankomst in Amsterdam inmiddels 3 juli, bleek het zo druk te zijn dat we eerst 12 minuten moesten blijven cirkelen alvorens de landing kon worden ingezet. Tot overmaat waren alle slurven bezet en werden we in een parkeervak aan het eind van de luchthaven neergezet, waar we met een ouderwetse trap het vliegtuig moesten verlaten en vervolgens werden we met bussen naar de bagagehal gebracht (we zijn weer in kneuterland). Toen we nog in het vliegtuig zaten kwam het eerste telefoontje binnen van de taxichauffeur die ons naar huis zou brengen binnen. Die stond vanaf 10:02 uur al te wachten op ons en toen moesten we onze koffers nog gaan ophalen. Uiteindelijk werden we om 11:40 uur door hem op gepikt bij Exit C (groot compliment). Na een lesje “Islam” van de chauffeur die volgens mij een “Imam” was met een bijbaan, stapten we om 12:45 uur ons huis binnen. Marja heeft nog een kop koffie gedronken en is, omdat ze nu toch vlakbij was, doorgereden naar Martine, om haar verhaal te vertellen, en wij zijn na de Diana en Maaike gebeld te hebben een paar uur naar bed gegaan.

Hopelijk heb ik jullie een paar uurtjes leesplezier gegeven en rest mij om alle mensen die hebben gereageerd te bedanken, en aan degene die dit niet hebben gedaan de overweging mee te geven om dit volgende keren wel te doen of aan te geven de volgende keer niet meer in de mailinglijst te willen.

Dit was de allerlaatste, maar morgen is er toch gewoon weer een nieuwe dag.

Knuffel van ons drieën (Marja, Jeanette en Piet).