Dag 8

17 juni 2019

Dag 8.
Antilope Canyon

Link: https://goo.gl/maps/bcdRnC4dstF2

Hoogste dagtemperatuur : 34 graden
Gereden kilometers : 15 km
Totaal kms : 705 km
________________________________________

Goedenavond, vanaf Page Campground.

Vandaag een relax dag, dat mag ook wel eens na een intense week.
Althans dat dachten we, tot Jeanette vanmorgen de handdoeken uit de badkamer van ons rijdend huis haalde en die in het water hingen, zeiknat dus. Wat bleek de douchebak stond vol water want we hadden er totaal geen erg in gehad om na alle afwassen en gisteren 3x douchen, dat de grijswatertank boordevol zat en het water gewoon niet meer kon zakken. Dus na het douchen in de wasruimte van de campground, eerst maar even voorzichtig achteruit gereden naar de dump, die gelukkig maar ongeveer 50 meter achter onze camper zit. Hier even snel de tank geleegd en klaar waren we weer.
Maar dat betekend natuurlijk niet dat we maar een beetje gaan zitten lanterfanteren, want na een week hebben we genoeg vuile was verzameld om de wasmachines te laten draaien. Ja, jullie lezen het goed machines want de dames zijn van het gescheiden wassen, wit en licht inde ene en gekleurd in een andere machine. Want dat mag natuurlijk niet bij elkaar. Gelukkig is een droger niet zo kritisch, want die interesseert het geen bal wat er in hem getopt wordt want zijn taak is alleen maar zorgen dat het droog wordt. Deze klus vergde van half tien tot een uur of twaalf, en het fijne hiervan is dat je gewoon je bakkie leut kan drinken en dat alle andere dingen gewoon door gaan.
Glimmend van trots dat het gelukt was om weer een frisse schone voorraad in de kast te kunnen leggen, kwamen de zusjes aangelopen terug bij de camper. Nog even een beetje lezen en dan volgt de lunch, die moest voor 2 uur klaar zijn want om 2 uur moesten we weg naar de indianen (Navajo stam) die er een paar kilometer verderop voor zorgden, dat men onder begeleiding van een gids, door een nauwe spleet in de aardbodem kan lopen, ze noemen dat “Antilope Canyon”, inmiddels wereldberoemd
Gelukkig hadden we thuis via internet al toegangskaartjes gekocht want alles was hellemaal uitverkocht. Om half 3 moesten we aanwezig zijn voor de tour van 3 uur. We waren er al om kwart over 2 dus ruim op tijd, eerst even met de internet papieren een echt kaartje halen en de namen opgeven van alle leden van het gezelschap, zodat men weet wie er beneden in de canyon zitten.
Er werd keurig aangegeven waar de wachtruimte was en daar namen we plaats in afwachting van wat er komen ging. Om tien voor drie kwam er een indiaan naar binnen, overigens gekleed in normale kleding, die iedereen naar buiten riep en ons verzocht zich te melden bij je groep. Wij hadden groep vier.
Een enthousiaste dame met een bordje met GR4 erop lachte ons al tegemoet, en vroeg of ze ons kaartje mocht zien. Toen kwam de desillusie door het wisselen van de tijdzone, bleek het geen drie uur maar 2 uur te zijn, we hadden dus de hele dag een uur voor gelopen. Er zat dus niets anders op dan nog een uurtje te wachten, en dan is het fijn dat je gewoon je huis bij je hebt dus we hebben daar nog 3 kwartier lekker gezeten en toen weer terug.
Dit keer geen dame maar een leuke jonge vent die ons voorzag van alle informatie, de mooie plekjes liet zien en vertelde hoe je je mobiel in moest instellen voor de mooiste foto’s. Het was in een woord een adembenemend, en een uur en een kwartier later liepen we de canyon weer uit met een herinnering die je nooit meer gaat vergeten.

Inmiddels zijn we een paar uur en een maaltijd verder en zitten we, na wederom een aardbeien sorbet van Jeanette, weer aan de koffie en schrijf ik even dit verhaaltje.

Knuffel van ons alle drie, en, morgen is er weer een dag.

Piet.

PS, met de voet van Marja gaat het weer een stuk beter, nog wel wat gevoelig, maar gelukkig kan ze weer redelijk vlot uit de voeten.